EFES

Bugün derste efesi işlerken kendimi kötü hissettim..o zamanda yaşamak için büyük bir istek sardı içimi birden..adamlarda mükemmellik hastalığı olduğunu düşündüm..çünkü her şey öyleydi..gerçi dönem öyleymiş.insanlar zaman geçtikçe zevksizleşmeğe başlamış herhalde.anlamadım ki..örneğin tiyatrolar tapınaktan sonra insanlar için önem arz eden ikinci şey..baktıkça hayranlık uyandıran yapılar..ardı arkası kesilmiyor..her bir yanında ayrı bir güzellik yatıyor bu antik kentin..ya şimdi.ev olsun da,bina olsun da,o olsun da bu olsun da derken düzensiz kentler,hiç bir şeye benzemeyen yapılar hayatı zorlaştıracak şekilde sarmış dört bir yanı..aslında insan nüfusunun o zamandan bu zamana arttığını düşünürsek sıklaşmış binalar bir derece anlaşılır..ama yani teknolojinin,insanlığın bunca geliştiği dönemde neden o güzellikler yok etrafta.hiç bir estetik yanı olmayan bin bir türlü şey karman çorman yayılmış etrafa..keşke bir zaman makinası olsa..sarsam beyaz çarşafı etrafıma..binip gitsem o zamanlara..insanların eylem olarak Düşündükleri zamanlara..nese..yaşamak zorundayız..bu bozulmuş dünyada..yapacak birşey yok..