BİLİN BAKALIM BEN KİMİM..

    ben aslında mutlu değil,mutlu görünmeyi çok iyi bilen biriyim..herkes beni devamlı mutlu,neşeli,eğlenmek için hazır gibi görür..aslında öyle değilim.içim hep karanlıktır benim..hep derim kapalı,kasvetli havaları severim diye..öyle havalarda huzur bulurum çünkü..söylerim ama anlamaz kimse.yalnız olmak isterim hep..kalabalığıda severim tabiki ama o kalabalıkta yine yalnız olmalıyım..o zaman huzur bulurum çünkü..yaşadıklarım hep bir gerekliliktir..belirlenmiş bir düzendir..kalıplaşmış yaşamlar içindeyiz her zaman..olması gerekenler haberimiz olmadan hazırlanmış paketlenmiştir..sunarlar hemen önüne..aç bakalım diye dayatırlar bide..sike sike açarsın..kurdeleyi de boynuna bağlar verirsin ucunu ellerine..çek bakalım diye..çek götür istediğin yere..

    hep hayallerimde bir ev vardır..o evin çatı katındaki camdan bakarım dışarıdaki kızıl gün batımınına..rüzgarla savrulan başaklara..yalnızımdır her zaman orda..başaramasamda yalnızımdır kafamda..

    bunları artık çok düşündüğümden aslında artık mutlu görünmeyi başaramıyorum..ele vermeye başladım artık kendimi..ne oldu,neyin var sorularına alıştı artık kulaklarım..duyarsızlık başladı biyandanda..şuan her şeyin ,yaşadığım hayatın mükemmel olduğunun farkındayım..ayrıca etrafımdaki kişileri hiç bir şeye değişmeyceğimi bildiğim halde..elimde olanların olmadığı bir durumu da hayal eder durumdayım..