ASLINDA BİR KONU VAR..

          Aklıma takılan bazı konular var..bunları kimseyle paylaşamıyorum..hergece yatağa yattığımda(genelde yatakta yatarım)neden allahım neden bunları hep ben düşünüyorum diyorum..
     Mesela neden korktuğumuz zaman içimizden bir şarkı söyleme isteği kopar..biliyorum bunu herkes yapıyor ama kimse bunu kabullenip dışa vuramıyor..sanki normalde kabullendikleri şeyler çok gerçekmiş gibi hepsi kurmaca değilmiş gibi..
          Ben mesela çok korktuğum zaman karanlık biryere girdiysem,ıssız biyerde yalnızsam veya sadece yalnızsam..hemen o şarkının sözleri alt yazı gibi geçemeye başlar gözümün önünden..''bune dünya kardeşim seven seveneee bune dünya kardeşim böyleee''..ne alakaysa abi o geliyo hep aklıma.tüm kötülükleri yok eden,insanların içindeki,aklındaki kötü düşünceleri silen,herkesi birbirine kardeşçesine yaklaştıran bi etkisi var sanki..komik ama gerçek..
         Bu sihirli anı hep küçükken bursadaki sarı müstakil evimizde yaşardım..hep evin büyük kahverengi giriş kapısından girdiğimde o içimi dağlayan müthiş karanlıkla karşılaşırdım..kapıdan girdiğimde hemen karşıda sağda kalan bodrum kapısını dışarıdan gelen ışığın yansımasıyla görür ve o saniyelik anda o kapının o karanlıkta açılış anını düşünerek milyonlarca senaryo yazardım kafamda..içeri girip giriş kapısını arkamdan kaparken istemsizce o şarkı azımı yırtar çıkardı dışarı..kapının kapanış sesiyle diyaframdan derin bir nefes alıp yüksek bisesle söylemeye devam ederdim..daha sonra karanlığın içinde çılgınlar gibi bağırarak o iyiliği,temizliği temsil eden şarkıyı marş gibi söylerken giriş kapısının arkasında kalan duvarda vavien etkili elektrik anahtarını bulmak için duvarı ölümüne yumruklardım..sonunda ışık açılır,merdivenlerden hızlıca çıkılır ve zafere ulaşılırdı..
        Biliyorum hepnizin korkuları ve onları yok eden şarkıları var..kabul edin artık..biliyorum 

                                                                                                 ''ben böyle delirirmişim''