ADAM..(devam)

adam kahvesini aldı ve kadife,tozlu,kedi tüyü kaplı yeşil koltuğuna oturdu..gözü sehpadaki birikmiş gazetelere daldı..kitaplardan yapılmış sehpa bacağı yamulmuştu..oturduğu yerden ayağını uzatarak düzeltmeye çalıştı..git gide kayıyordu neredeyse düşücekti..dili dışa çıkmıştı,ayağında çıktı çıkıcak çorabına takılan kitabın köşesini kurtarmaya çalışırken hepsi devrildi..küllükler,bardaklar..camdan giren güneş ışığında görünen toz bulutu mide bulandırıcıydı..sonra baktı etrafına ölü gibi hissediyordu kendini..neden yaşadığını bile bilmiyordu..ben nabıyorum dedi kendine..neden varım ki..sorguladıkça siniri bozuldu..ayağa kalktı bianda..mutfağa gidiyordu..birden gözüne takıldı..yavşça geri geldi..öylece duruyordu karşıya bakarak..sonra sola döndü..o pis yaşlı moruk karşı pencerede yine ona bakıyordu..gözleri fal taşı gibi açıldı...yere çöktü..bunun derdi ne arkadaş dedi sinirlenmişti iyice..kalkıp çemkiricekti kararlıydı..yine hızlıca kalktı..kadın yoktu..televizyonu açıktı..kırmızı koltuğu televizyona dönüktü ama kadın yoktu..anlayamadı..mutfağa doğru gitti..alt kattaki çocuk sümüğünü yine masanın altına yapıştırıyordu..ama busefer annesine yakalandı ve tokadı yedi..sürcem işte rahat bırak beni dedi masaya sümkürüp odasına kaçtı...adam salona tekrar döndü ve bu dağınıklık hiç hoşuna gitmedi..toparlaması gerektiğini anladı..yere düşüp devrilmiş vazoyu aldı yemek masasının ortasına koydu..işte şimdi oldu dedi..