durmuşmuyuz..belkide...
karar verdikmi peki
ne için
hayata dair...bakıyorum..karanlık..hep karanlık..
uzaktaki balıkçı kayıklarından denize yansıyan ışıkları görüyormusun..
işte hayata o kadar uzağız..görüyoruz ama gitmiyoruz da..
git ozaman ne bekliyorsun..
yalnızlığımın rehber olmasını..
baksana hiç düşündün mü..insanların yersiz bağırışlarını..sen ben bizlerde öyleyizdir hep..peki sonuç ne..
bulanık uykularımızdan uyandığımız günlerde sessiz çığlıklar atardım ama hep duyulurdu..
peki diğerleri
umurumda diğerleri..
işte hayat tamda budur diğerlerini boşverdiğin anda başlar yok oluşun..çünkü onlarında boşverdikleri arasındasındır..
yok olmaya çalışmak için kolay bi çaba
belkide
aynen öyle sildiğimiz hatıralara döndüğümüzde nasıl siliklerse diğerleri benmim için herzaman öyle
hoyratça savur düşüncelerini belki yakalyan olur..
biri yeter bana..
nerde o peki..
karşımda..
karşındakilerin düşüncesine önem vermediğin sürece istediğin yolda yürüyemezsin..
nasıl..
diğerlerinden bir kaç cm çıkık duran taşa ayağın takıldığı zaman anlarsın bunu..
sıkıldım yeter..
gerçekten sıkıldın mı.
evet..peki neyden sıkıldın..
herşeyden..
peki neden kendini öldürmüyorsun var olmanında bir anlamı olmamalı senin için..
var oluşumla kendimi yok etmem yetmiştir herzaman bana..